Ja, ik wil!

Op 10 oktober 2019 zei ik ja tegen Robert. 

Onze bruiloft bestond uit meerdere feestjes.

1. Stadhuis aansluitend met een etentje
2. Henna avond met wat vrienden en familie (vrouwen) 
3. En het grote feest met het thema Bollywood chic.

Samen met ons wedding team zijn we ongeveer 9 maanden bezig geweest om de trouwerij te plannen. 

Voor ons was het belangrijk dat er plek was voor onze beide culturen, tradities en gewoontes. En nee, dat paste niet op één moment of op één dag. Vandaar de verschillende momenten. 

Voor mij, als bi-culturele Nederlander betekende het om de tijd te nemen voor alle voorbereidingen. Zo gaat het niet alleen om 2 jurken, maar ook de verschillende hapjes, de aankleding en op zoek te gaan naar locaties waar onze wensen gerealiseerd konden worden. En wat het nog leuker maakt en op sommige momenten complexer is dat mijn lieve partner een hele andere cultuur meebracht. 

De dagen zijn bijzondere herinneringen geworden. Als bi-culturele Nederlander ben ik vaak aan het code-switchen.  Op mijn trouwdag wilde ik niet switchen, maar echt een manier vinden die bij mij en mijn partner passen. 

Code-switching verwijst naar de manier waarop een lid van een gemarginaliseerde groep (bewust of onbewust) taalgebruik, grammaticale structuur, gedrag en uiterlijk aanpast om te passen binnen de dominante cultuur. 

De punten waar ik extra rekening mee moest houden:

• Niet op alle locaties is het mogelijk om de gewenste keuken uit te serveren. Het gaat er dus niet om of ik het lekker vind, maar dat de keuken die ik wilde niet geserveerd kon worden omdat er “vaste” cateraars waren. En vegan voor een aantal gasten is ook een dingetje voor cateraars…
• Het vinden van de juiste trouwjurk die past bij mij. Niet alleen mijn “westerse” trouwjurk, maar ook mijn Indiase trouwkleding. 
• Keuzes maken wanneer je wat doet qua cultuur (wil ik Ja, zeggen met henna op mijn handen? Of wil ik henna op mijn feestje).
• Wie kan erbij zijn van mijn familie uit het buitenland?

• Een visagist die ervaring heeft met gekleurde huid en make-up.
• Uitnodiging met mijn gouden touch, die paste bij alle dagen feest.
• De ongeschreven (culturele) regels zoals wie nodig je uit 🫣 (dit gaat niet om wie wil je uitnodigen, maar wie hoor je uit te nodigen).
• Hoe groot of klein maken we het feestje? Zo is het uitnodigen van gasten zonder een diner aan te bieden een harde “no go” voor mij.
• Hoe zorgen we dat het 1 feest wordt voor iedereen. Dat is inclusief voor vrienden en familie. 

Wat zijn jouw ervaringen als bi-culturele Nederlander en/of ervaringen met een intercultureel huwelijk? Deel jouw ervaringen onder dit artikel.